advertentie
Voor inwoners van de Kempen klinkt dat minder spectaculair. Hier is de grens al jaren nauwelijks voelbaar. Wie in Valkenswaard, Bergeijk of Cranendonck woont, rijdt voor boodschappen of een avond uit net zo makkelijk naar Hamont-Achel, Pelt, Lommel of Mol. Andersom komen Belgen naar Bladel. Eersel, Valkenswaard en Cranendonck om te winkelen of een terrasje te pakken.
Even terug in de tijd
Nederland en België vormden maar kort één land: het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1815–1830). In de eeuwen daarvoor stonden Noord en Zuid geregeld onder dezelfde heersers, zoals Karel V of Napoleon. Sinds de Belgische opstand van 1830 is de grens officieel een scheidslijn, maar in de Kempen is die al lang vooral een lijntje op de kaart.
De Wever ziet juist daar een voorbeeld voor Europa. Hij wees op artikel 350 van het EU-verdrag, dat de Benelux-landen de ruimte geeft om intensiever samen te werken dan de rest van de EU. Volgens hem zijn de mogelijkheden “enorm en cruciaal” voor handel, migratiebeleid en energie.
Wat in Den Haag en Brussel een politieke ambitie heet, is in de Kempen al dagelijkse routine: de grens oversteken is iets vanzelfsprekends.
