RTV Horizon

 De wens van de klagers — Groen en Heem, de Brabantse Milieufederatie en een grote groep omwonenden — om het terrein volledig stil te leggen, ging de raadsheer van de Raad van State te ver.

Wie zich wil verdiepen in de talloze onderzoeken, moet van goeden huize komen om het allemaal te doorgronden. De stikstofberekeningen hebben een hoog professor Barabas-gehalte. Het goochelen met cijfers, het oplussen, bijtellen, aftrekken en compenseren is verheven tot een kunstvorm. Een kunst die vooral onze groene rakkers van Groen en Heem goed verstaan — en waarmee ze keer op keer scoren bij de Raad van State.

Ondanks het inschakelen van een bus vol slimme onderzoeksbureaus en de inzet van ambtelijke denkkracht, lijkt er geen enkel bestemmingsplan de toets van de Raad van State te kunnen doorstaan. Een algehele sluiting lijkt daarmee realistischer dan de ‘wedergeboorte’ van het Eurocircuit — dat in mijn ogen onlosmakelijk verbonden is met Valkenswaard.

Ondanks de blaartrekkende sympathieoffensieven in de lokale media (door ons betaald!) is Groen en Heem inmiddels verworden tot een bijkans activistisch genootschap. Dat je waakt over het groen en het heem is een te prijzen doelstelling. Sterker nog: het heeft mijn sympathie. Maar er is ook zoiets als rede, als compromis, en vooral het o zo geprezen polderiaans handelen. Elkaar vinden, ergens in het midden. Maar nee, alles moet ‘kaput’ in ons mooie dorp. Een groot groen rustoord waar elke vorm van dynamiek door middel van ellenlange juridische strijd wordt platgeslagen.

Wie goed luistert, hoort bij Groen en Heem geen pleidooi voor balans, maar een verlangen naar stilstand. Onder het mom van natuurbescherming wordt elk initiatief dat ook maar riekt naar activiteit — laat staan decibellen — met juridische molens verpulverd. Terwijl andere dorpen zoeken naar vitaliteit, toerisme, sportieve evenementen en lokale trots, mag Valkenswaard enkel nog fluisteren in het bos. Zelfs verenigingen met een rijke historie worden in de wurggreep gehouden, puur omdat ze zich op een ‘verkeerde’ locatie bevinden.

En ondertussen blijft de gemeente Valkenswaard verwikkeld in tonnen kostende juridische procedures. Jongeren zoeken hun vertier elders, vrijwilligers haken af, en wat resteert is een ruïne van procedurele trauma’s en kapotgemaakte initiatieven. Het wordt tijd dat de redelijkheid terugkeert in dit dossier. Het Eurocircuit verdient geen grafsteen in stikstofletters, maar een herstart mét respect voor de omgeving. Want wie werkelijk om de leefbaarheid van Valkenswaard geeft, koestert niet alleen de stilte, maar ook het leven.