advertentie
En terecht. Want als iemand een feestdag verdient, dan is het wel ons moeder.Vorig jaar was het misschien wat ingetogener, maar dit jaar maken velen dat dubbel en dwars goed. Moederdag begint met een ontbijt op bed of een fleurig boeket – maar daar blijft het in deze streek niet bij. De dorpen bruisen van warmte en activiteit, allemaal voor die ene onmisbare figuur: moeder.
In de concertzaal van Valkenswaard stemt het MOSA trio hun instrumenten voor het jaarlijkse Moederdagconcert. Straks vullen hun melodieën de ruimte, als een muzikale omhelzing voor alle moeders. Elk jaar zijn er tranen in de ogen van bezoekers – muziek raakt nu eenmaal plekken waar woorden niet bij kunnen.
Op het plein voor De Smeltkroes in Maarheeze verzamelen families zich straks voor de speciale familievoorstelling. Grootmoeders, moeders en kinderen staan in de rij voor een ochtend vol plezier. Binnen lachen ze straks om dezelfde grappen, halen herinneringen op, en delen momenten die meer waard zijn dan welk cadeau ook.
"Ons moeder, die is goud waard," hoor je van Soerendonk tot Leende. In Soerendonk helpen moeders bij elke dorpsactiviteit. In Budel combineren ze drukke banen met mantelzorg. In Leende brengen ze hele buurten samen met spontane koffie-uurtjes. Ze zijn de stille krachten achter de schermen, de luisterende oren na een lange dag, de motor van het dagelijks leven.
Het mooiste aan moeder zijn? Zien hoe je kinderen hun eigen pad vinden – zelfs als dat anders loopt dan je zelf had gedacht. Vandaag, op Moederdag, dwalen zulke gedachten door veel huiskamers terwijl moeders worden verwend met aandacht en genegenheid.
Bij elke voordeur die vandaag opengaat voor een onverwacht bezoek, bij elke keukentafel waar extra kopjes worden neergezet, ontvouwt zich hetzelfde tafereel: verhalen van vroeger, oprechte lachsalvo’s en knuffels die net iets langer duren dan normaal.
Moederdag in Brabant draait niet om dure cadeaus, maar om samen zijn. Om een simpel maar welgemeend ‘dankjewel’ voor alles wat moeders elke dag weer doen. Of je nu naar een concert gaat, samen een voorstelling bezoekt of gewoon thuisblijft – het is de onmiskenbare Brabantse gezelligheid die de dag kleur geeft. Warmte, dankbaarheid en verbondenheid in één.
En als ’s avonds de laatste taartjes worden aangesneden en glazen worden geheven, klinkt overal dezelfde gedachte: proost op ons moeder. Op haar eindeloze geduld toen we weer eens te laat thuiskwamen. Op haar wijze raad, die we stiekem altijd onthouden. Op haar warmte, die van een dorp een thuis maakt.
Want zonder ons moeder zou het leven in Heeze-Leende, Cranendonck en Valkenswaard een stuk minder mooi zijn. En dat mogen we, zeker vandaag, hardop zeggen.
