advertentie
Ruim 350 teams uit vier landen hebben dit weekend hun tenten opgeslagen voor de 53e editie van het Ledûb Volleybal Festival. Volledig uitverkocht, met een wachtlijst die bijna de honderd teams telt. Niet slecht voor iets wat begon met een Sint-cadeautje.
De bal begint te rollen
December 1965, Budel. De 14-jarige Ria van Cranenbroek pakt haar Sint-cadeau uit: een volleybal. Haar ouders hadden geen idee dat ze met dit simpele geschenk de geschiedenis van hun dorp zouden veranderen. Samen met schoolvriendinnen Mien Ras en Marijke Smits infecteerde Ria andere meisjes met het volleybalvirus. Op 1 mei 1966 werd de Volleybal Club Budel opgericht - omdat je in Brabant blijkbaar ook feestjes van sportverenigingen maakt.
Trainer Wim Gielen werd binnengehaald, al snel gevolgd door een herenafdeling. De club groeide als kool, van een handjevol enthousiaste tieners tot één van Nederland's grootste volleybalverenigingen. Soms gaan dromen gewoon uit.
Ledûb: van achter naar voren
De clubnaam kreeg een upgrade dankzij lokale sponsor Van Winkel Confectiebedrijven. Op de trainingspakken van de heren verscheen "Ledûb Sportshirts Budel". Pas als je het hardop zegt, valt het kwartje: Ledûb is gewoon Budel achterstevoren. Nederlandse creativiteit op z'n puurst.
Gerard van Winkel, de zoon van de confectiefamilie, werd de drijvende kracht achter deze woordspelige samenwerking. Het accent op de û maakte de merknaam compleet - want als je toch omklapt, doe het dan goed.
In 1971 vierde de club haar eerste lustrum met een toernooi. Het was bedoeld als eenmalig feestje, maar Budel had blijkbaar smaak gekregen. Het toernooi keerde elk jaar terug, groeide als een olievlek en werd uiteindelijk een jaarlijkse bedevaartsoord voor volleyballiefhebbers.
Het geheim? Elk clublid krijgt een taak tijdens het festival. Van bardienst tot lijnenrechter, van campingbeheer tot toiletpapier aanvullen - iedereen doet mee. Het is een filosofie die zich heeft bewezen: als je wilt dat mensen zich eigenaar voelen, maak ze dan ook eigenaar.
Brabantse bureaucratie en andere 'blunders'
Niet alles liep op rolletjes in de pioniersjaren. De gemeente Budel weigerde aanvankelijk subsidie omdat de club "onvoldoende financiële voorbereiding" zou hebben. Twee jaar lang betaalden leden en ouders uit eigen zak, tot een waterdichte begroting de gemeenteraad alsnog overtuigde. Les één: onderschat nooit de koppigheid van Brabantse volleyballers.
Het clubblad "Toesj" zorgde voor hilariteit en de trainers discussieerden eindeloos over het juiste shirt. Sommige tradities zijn heilig, ook de triviale.
Pijnlijker was het regelmatige verlies van talent aan naburige clubs, vooral Weert. Frustrerend voor Budel, maar juridisch waterdicht - concurrentie hoort erbij, ook in de volleybalwereld.
De zwaarste klap kwam in de vorm van een schadeclaim van 110.000 gulden voor beschadigde sportvelden. Jarenlang hing deze financiële molensteen om de nek van de club, tot een arbitragecommissie Ledûb vrijsprak. Soms duurt gerechtigheid even, maar het komt meestal goed.
Festival 2025: Groter dan groot
Dit weekend bewijst Ledûb opnieuw dat David best Goliath kan verslaan. Met 350 teams uit Nederland, België, Duitsland en Engeland is het festival uitgegroeid tot een internationale happening. Van 6x6 tot 3x3, van jeugd tot veteranen, van recreant tot topdivisie beachvolleybal - iedereen is welkom in Budel.
Maar Ledûb draait om meer dan alleen sport. Achttien acts verdeeld over twee podia zorgen voor de soundtrack van het weekend. Royal Beat opent vrijdag de festiviteiten, The Juliets uit België zorgen zaterdag voor Vlaamse gezelligheid, en DJ Bonte Carlo sluit zondag traditioneel af. Drie blaaskapellen completeren het Brabantse plaatje.
De toegang is gratis - een statement in tijden waarin alles geld kost. "Ook niet-spelers zijn welkom," staat op de website. Inclusiviteit als kernwaarde, lang voordat het een buzzword werd.
Het geheime ingrediënt
Waarom trekt een dorpstoernooi teams uit heel Europa? Het antwoord ligt niet in de perfecte organisatie of de prijzenpot, maar in iets ongrijpbaars: de sfeer. Ledûb voelt als een groot familiefeest waar iedereen welkom is. Generaties volleyballers hebben hier hun eerste smash geslagen, hun laatste wedstrijd gespeeld, vriendschappen gesloten en liefdes gevonden.
Het festival is inmiddels een stichting, maar de ziel is Budels gebleven. De passie straalt af van teams die zich volledig geven, supporters die elk punt meeleven, en vrijwilligers die het weekend mogelijk maken.
Na 53 edities is Ledûb uitgegroeid tot meer dan een sportevenement. Het is een instituut geworden, een jaarlijks ritueel dat families en vrienden samenbrengt. Het bewijst dat authenticiteit en volksfeest meer waard zijn dan commerciële glitter.
Van Ria's Sinterklaascadeau tot Europees volleybalspektakel - het verhaal van Ledûb toont aan dat grote dingen ontstaan uit kleine bewegingen. En als dit weekend weer ten einde is, begint in Budel de aftelling naar editie 54. Want zoals ze in Brabant zeggen: als het goed is, waarom dan stoppen?
Sommige tradities zijn te mooi om los te laten. Ledûb is er daar één van.
